dag 42, 13/02/2019

Woensdag is altijd Josca en mijn pizza dag. Dus na stage ging ik langs de winkel om pizzas te halen. Josca en ik hebben een lekkere pizza gehad en zijn we naar de winkel gegaan om even wat kleine dingen te halen. Toen ik terug kwam was Laura in de keuken en hebben we tot 10 uur gezellig wat gedronken en gepraat. Dat was zeker voor herhaling vatbaar. 1 van mijn huisgenoten snurkt ontzettend hard wat ik hoor in mijn kamer. Daarbij was Laura aan het facetimen en Matt harde techno muziek aan het spelen maar ik ben door dat alles toch in slaap gevallen. Ik denk dat ik steeds beter tegen geluid overlast kan. 

Papa vroeg zich gisteren af hoe het zit met sociaal contact en contact in het algemeen. Aangezien ik toch niks te doen heb op stage kan ik daar wel een stukje over schrijven. Dit zijn dingen die me in het algemeen opvallen aan Spanjaarden en die wij Nederlanders wel wat anders doen.

Het eerste ding wat ons bijna meteen op viel is dat mensen hier heel touchy zijn. Ze kunnen niet met hun handen van anderen afblijven. Het is normaal dat je hier mekaar 2 kussen geeft als je mekaar groet. Dit hoeft van mij sowieso niet en als er nieuwe mensen zijn geef ik meestal ook gewoon een hand. Misschien komt dit voor sommige mensen onbeschoft over maar ik heb niet zo’n zin om een man die binnen komt lopen 2 zoenen te geven. Maar ze houden het niet op 2 zoenen. Mensen hier op stage raken constant mekaars haar aan of elkaars knie of arm. Wij dachten dat 2 mensen een stel waren aangezien ze constant aan mekaars haar en armen zaten maar het bleek dat het meisje gewoon een vriend had. Ook zoenen mensen hier openbaar zonder schaamte en niemand lijkt zich er aan te ergeren. 

Tijd doet er in Spanje niet zoveel toe. Dit blijkt uit dat wanneer je een half uur te laat bent niemand raar op kijkt. Ook zijn ze heel slecht om met punctualiteit. Dit tot grote ergernis van mij. Als ze zeggen ik kom over 5 minuten bij je kan je hier gerust een kwartier tot half uur van maken. Als ze je vragen om om 14:00 uur terug te komen kan je beter om 14:10 komen eerder hebben ze geen tijd. 

Spanjaarden vinden communiceren met mensen die niet hun taal spreken erg lastig. Ze vinden het moeilijk om zich aan te passen en zijn erg trots. Een voorbeeld hier van is lunch bij het bedrijf. Als we met een andere stagiaire Engels aan het praten zijn en ze graag willen aanhaken bij het gesprek gaan ze meteen door op het Spaans. Ook als ze tegen je beginnen te praten in een winkel en je aangeeft geen Spaans kan blijven ze toch in het Spaans door praten. Dit is erg irritant en je voelt je snel buitengesloten. 

Ik weet niet of het volgende punt te maken heeft met dat ze het lastig vinden om Engels te praten maar cashiers zijn ontzettend onvriendelijk. Vaak word je niet eens begroet en gaat ze rustig verder met praten met hun collega’s. Je kan dan ook niet een vraag stellen want ze hebben niet eens door dat je er bent. Ik weet niet of ze dit ook bij mensen doen in Spanje maar wel bij buitenlanders. 

Als Spanjaarden op straat lopen zitten ze helemaal in hun eigen wereld. Ze zitten meestal op hun telefoon en hebben geen oog voor hun omgeving. Het gebeurt dan ook regelmatig dat je hard tegen ze aan knalt. Eerst deed ik nog een stap aan de kant als ik iemand aan zag komen die niet om zich heen keek maar ondertussen ben ik er zo zat van dat ik regelmatig tegen iemand aan knal.  Ook als mensen naast elkaar lopen gaan ze niet voor je aan de kant.

Spanjaarden vinden het heel gezellig om samen te eten en dan vooral heel hard te praten. Ik denk dat je het een beetje kan vergelijken met een Nederlandse verjaardagen. 

Het is erg moeilijk om goede afspraken te maken met Spanjaarden. Dit sowieso omdat je niet echt een tijd kan afspraken met Spanjaarden. Maar ook als je een afspraak met ze maakt wordt daar eigenlijk niet aan gehouden. Dit heb ik heel erg gemerkt als het ging over stage opdrachten.

Als je aan dit alles gewend raakt zijn het vast hele aardige relaxte mensen maar bij ons roept het nu vooral nog veel frustraties op.